Rainbow4Kids, Kenya and friends just say 'good bye'!

KENIA … Een avontuur dat lang op zich liet wachten, maar eens ter plaatse als een sneltrein voorbij is gegaan. Een maand geleden postte ik mijn bericht nog vanuit het verre, mooie en warme Kenia; terwijl ik nu mijn allerlaatste bericht post vanuit België. Met een extra warme trui aan, een sjaal (van Kenia weliswaar) en lange broek probeer ik jullie over de afgelopen weken nog wat van mijn Kenia-verhaal mee te geven. Met –hoe kan het dan ook anders- op de achtergrond Keniaanse liedjes die zoete herinneringen met zich meebrengen…

Op 18 november was het de laatste schooldag op de Rainbow4kids school. Het was op zich ook wel een beetje een vreemde dag, niet alleen omdat het eveneens ook ‘parentsday’ was waar de ouders het rapport van zoon of dochter kwamen ophalen en prijsuitreiking voor de eersten van de klas, maar ook omdat wij nog een maand langer in Kenia blijven en toch al afscheid moesten nemen van leerkrachten en van de leerlingen… Wetende dat je sommigen van hen nooit meer terug zal zien. Maar toch stiekem hoopt dat je ze toch nog eens zal ontmoeten tijdens ons verdere verblijf in Kenia!

De twee daaropvolgende weken hadden we echt vakantie. In de eerste week wouden we nog allerlei dingen bezoeken en gedaan hebben zodat we Kenia helemaal gezien hebben. Zo zijn we nog naar Mombasa geweest, hebben we de Shimba Hills bezocht met z’n watervallen, bezochten we een eilandje met 3 rasta vrienden, .. Je ziet het, onze week was behoorlijk mooi gevuld!

 De week daarna zouden we een weekje van het Keniaanse vasteland verlaten. Een 6-tal dagen zou Zanzibar onze nieuwe thuishaven worden om nadien nog 2 weken onze Keniaanse kinderen in de voormiddag van spelletjes te voorzien op onze speelpleinwerking.

Zanzibar mag je je gerust voorstellen zoals in de boekjes omschreven wordt: witte stranden, palmbomen, helderblauw water, hangmat, strandbar, zwembad,… Qua zon-zee-strand vakantie kan dit wel tellen! Naast enkel werken aan het bruiningsplan en de omgeving verkennen hebben we ook een bezoekje gebracht aan de hoofdstad ‘Stone Town’. Een stad waar we ondanks de vele regen toch een geweldige dag hebben beleefd. Met dank aan Hussein en Emir die toevallig ons pad kruisten, de weg toonden naar de kruidenmarkt en uiteindelijk ons een hele dag vergezelden om alle bezienswaardigheden van hun stad toonden. Heerlijk zo’n dag met plotse wendingen!

 Zanzibar was leuk om er eventjes tussenuit te zijn, maar toch was ik blij om terug in Kenia te zijn. Het deed me vooral ook beseffen dat Kenia behoorlijk zal gemist worden eens we terug thuis in België zijn …

Na 2 weekjes vakantie was het tijd om het 2^e deel van de Keniaanse stage aan te vangen. We zouden nog ‘Holiday fun’ voor de kinderen van het dorp organiseren. Op maandag, woensdag en vrijdag was het de buurt aan de kleinsten (5-11j), op dinsdag & donderdag werd er plaats gemaakt voor de ouderen (12-15j). Deze bleken het ook naar hun zin te hebben en genoten ook zienderogen om eens niet de dagdagelijkse bezigheden te moeten doen, maar om eens gewoon te kunnen lopen, zingen, dansen, knutselen,… ‘Goe gespeeld?!’ Tzal wel zijn!

Aangezien de speelpleinwerking enkel in de voormiddag liep, hadden we steeds de namiddag vrij om ‘een laatste keer’ allerlei zaken te doen. Zo gingen we een laatste keer naar Barkleys voor souvenirs, een laatste keer ijs eten bij Leonardo’s, een laatste keer leerkrachten zien, een laatste keer zwemmen, een laatste dawa, een laatste keer uitgaan, een laatste keer Kim4love op zondagmiddag, …  Een laatste keer maakt het afscheid nu wel héél snel dichterbij.

En toen was daar dé dag… Met een dubbel gevoel namen we echt afscheid en vertrokken we voor een lange vlucht terug huiswaarts. Bedroefd om wat en wie we gaan missen, maar tevens vol spanning om familie en vrienden terug te zien. Een blij weerzien was het alvast!

Ontzettend dankbaar ben ik  voor hetgeen ik in het wondermooie Kenia heb mogen meemaken, voor de warmte van leerkrachten, voor het welkom-gevoel, voor de onvoorwaardelijke openheid van kinderen, voor de vriendschap die we hebben mogen ervaren, voor een glimlach op ’n kind zijn gezicht, voor de zon die schijnt,  voor  familie en vrienden die steeds klaar stonden en leuke mailtjes stuurden,  en bovenal voor mijn 2 medestudenten waarmee ik een fantastische tijd samen heb beleefd en die ik ‘mijn vrienden en ik’ mag noemen  !

BEDANKT  ! ASANTE SANA !

Tot slot kan ik alleen maar zeggen dat een regenboog er vanaf nu nooit meer hetzelfde zal uitzien…

over examens, uitstapjes en bezoek!

Hallo,

Tijd om jullie nog eens wat te updaten. In zoverre dat mogelijk is want hier gebeuren zovele dingen dat alles op papier zetten helaas onmogelijk is. Thuis zullen de talrijke verhalen sowieso ook nog volgen, bereid jullie maar voor !

Na een eerste examenperiode, zit de 2^e er dan ook alweer op. De eerste examenperiode werd afgesloten met vakantie voor de kinderen, en dus ook wel wat voor ons. Van de gelegenheid gebruik makend zijn we dan ook niet op ons gat blijven zitten. Zo stond er onder andere een babybezoek op het programma (waar we ook onthaald werden met overheerlijk verse en eigen kweek appelsienen en kokosnoten) en een bezoekje aan Mariakani waar sjeezen met de mototaxi door het Keniaanse heuvelland een voltreffer bleek te zijn. Deze twee huisbezoeken vestigde onze aandacht nogmaals op de feiten. Kenia is een mooi land, maar het blijft hard om te zien hoe mensen hier moeten leven. Sommigen leven in stenen huizen, anderen in hutjes. Sommigen hebben een job, anderen niet. Sommigen moeten alles te voet doen, anderen kunnen een matatu nemen. Sommigen weten niet hoe ze de maand zullen doorkomen, anderen wel.

1 ding hebben ze wel allemaal gemeen. En dat is hun warmte en vriendelijkheid!

In datzelfde verlengde weekend hadden we ook een klein verrassingsfeestje voor Katrien gehouden, iets groter dan het oorspronkelijke idee, maar dat we in Kenia niets kunnen plannen of berekenen is ons al meerdere malen duidelijk geworden. Ook ditmaal. Het resultaat was wel een zeer geslaagde avond met over lekker eten, veel dawa’s en zeer aangenaam gezelschap!

De week die daarop volgende was een gewone lesweek. Het examen werd samen met de slow learners herbekeken, bepaalde dingen opnieuw uitgelegd, herhaald, ingeoefend en opnieuw gemaakt.

En dan …  een weekje waar naar uitgekeken werd. Een weekje met bezoek van het thuisfront! Dat het een blij weerzien was kan je je wel inbeelden! Volgeladen met chocolade en ander lekkers uit België, brieven van familie en vrienden, potloden, stiften, boekjes, onderbroekjes en nog zoveel meer. Alles krijgt hier een goede bestemming: gaande van het dorp en de school tot onze maag…

Ik toonde hen zoveel mogelijk plaatsjes waar wij de afgelopen 2 maanden reeds vertoefden. Onze vrijwilligerswoning, de school, het dorp, Ukunda,… Alles kwam aan bod! Heerlijk om samen met hen (ons moeke, vake, nonkel Luc en tante Lutgart) door de smalle straatjes van Ukunda te slenteren en achtereenvolgens wat te gaan drinken op het dakterras van een plaatselijke pub. Samen met hen deden we ook de langverwachte safari. Eindelijk konden we ‘the wild life’ in het echt bewonderen. En bewonderen was het zeker! Leeuwen, giraffen, olifanten, impala’s, buffels, nijlpaarden, krokodillen, apen, … Zelfs na de 5^e keer giraffen of olifanten spotten bleven we enthousiast rechtspringen om te kijken. En dan ‘s avonds slapen in een wondermooie lodge! Eventjes helemaal te rust komen en genieten van de uitzichten en het gezelschap. 

De week vloog voorbij en voor we het goed en wel beseften was het alweer tijd. Tijd als in ‘we moeten terug naar school’ en als in ‘we moeten opnieuw afscheid nemen’. Maar nu is het niet lang meer voor we terugkomen. Toch gaan we hier eerst nog volop genieten van een bijzonder fijne tijd. Want dat is het zeker!!!

Om eventjes op het begin van mijn blogbericht te komen: ‘Na een eerste examenperiode, zit de 2^e er dan ook alweer op’. Jaja, opnieuw examens voor de kinderen dus! Klas 8 heeft de nationale eindexamens gedaan, de rest gewone examens. Superviseren, corrigeren en punten noteren werd onze taak. Vrijdag was de laatste dag van de examens en dat was wel te merken. Kinderen hadden rond 11 uur gedaan, iedereen liep vrolijk rond, er werd afscheid genomen van Katrien (vrijwilligster) met zang en dans, ’s avonds volgde een traktatie waarbij ook nog gedanst werd, … Een bijzonder leuke dag en avond om niet snel te vergeten!

En nu staat alweer een weekend voor de deur! Om nadien aan de –jammergenoeg- laatste week van het schooljaar te beginnen. Dat ik hier graag ben heb ik nogmaals deze week beseft. Alsook kwam het besef dat het afscheid van leerkrachten en de vele lieve kinderen steeds dichterbij komt …
Het gaat vreemd zijn om hier nog een maand te vertoeven zonder hen zo vaak te zien, zonder de aangename gesprekken met leerlingen en leerkrachten, zonder mopjes, zonder lesgeven, zonder hen …

Let the rain fall down ... or not ?

Laat ik even starten met een kort ‘wist-je-datje’ wat tevens ook als mijn begroeting naar jullie toe geldt:

Jambo Jambo!
Jambo!
How are you?
I’m fine and how are you?
I’m fine thank you.

Dit is een van de gebruikelijk gesprekken die gevoerd worden tijdens het passeren van vriendelijke onbekenden  … 
Dus, met mij gaat alles goed, en met jullie?

De voorbij week was er eentje om niet zo snel te vergeten… Het regende in Kenia! En niet zomaar wat regen, nee, met bakken viel het uit de lucht ! Ongelooflijk hoeveel water er die ene week gevallen is. Dat onze weekend-uitstapjes letterlijk in het water vielen was nog niets in vergelijking met wat zich donderdag afspeelde. 

Laat het me eventjes allemaal op een rijtje zetten:

-         - Van de 13 leerkrachten waren ondanks de hevige regenval toch 4 op tijd op school.

-          -Van de 3 kleuterklassen waar normaal een 60-70 kinderen zitten waren er ongeveer een 15-tal kinderen komen opdagen.

-          -Kindjes bereiken doorweekt van de regen en bibberende van koude de school. De eigen sjaal (dank je wel Kevin!) werd dan ook snel rondom een kleutertje gewikkeld. Weinig dat ik kon doen, maar toch eentje dat al minder koud had…

-         -De kleuters namen wij eventjes voor onze rekening en trachten hen op een zinvolle manier wat bezig te houden. Zo heb ik hen leren ‘bingo-en’ op basis van kleur en vorm! -Echt leuk ! Maar ook andere spelletjes en opdrachten kwamen aan bod…

-         -Qua les stond er niet veel meer op het programma wegens een afwezigheid van meer dan een halve klas, overal.

-          -De regen zette de koer helemaal onder water. Creatief zijn is dan ook een must: de bassins waarin de bekertjes afgewassen moeten worden werden spontaan onder een kapotte regenpijp geplaatst waardoor er geen extra water moest gehaald worden.

-          -Reservekledij werd van de ‘store’ gehaald om de kinderen van andere droge kledij te voorzien.

-          -We stonden erbij … en keken ernaar … aangedaan door het net afspelende tafereel …

Dit was een behoorlijke shock voor me. Dat de natuur hier bijzonder hard kan zijn was wel overduidelijk! 

Gelukkig was het de dag nadien niet meer zo erg en heeft de zon zich zelfs even van haar beste kant laten zien!

Vanaf zondagmiddag is het hier opnieuw stralend Kenia-weer ! Zo hebben we het natuurlijk graag! Een strandwandeling, wat souvenirs zoeken en een bezoekje aan Kim4Love konden dan ook onze mooie zondagmiddag alleen maar compleet maken!

Op maandag startten de examens. Ons werd verteld dat we mee konden doen met de supervisies in de lagere klassen. Zo gezegd zo gedaan. Meegaan met de leerkracht, toezicht doen, hier en daar wat extra uitleg geven, verbeteren, … op zo’n momenten geniet ik ervan om aan de andere kant van de lessenaar te zitten. Na zovele jaren eens mogen toekijken en zelf geen examens hoeven te doen… Heerlijk !

Bijzonder leuk was het lees-examen! Ik heb mogen meehelpen om dit examen af te nemen. Extra: ik heb zowel Engels als Swahili afgenomen. Eerst wat onwennig, maar de leerkracht legde uit dat je gewoon moet lezen wat je ziet, en dus soms gemakkelijker is voor ons dan Engels te lezen, want blijkbaar ligt het accent soms toch anders … Swahili dus ! En ik vond het geweldig !

De examens lopen nog tot woensdag, en dan start er een kleine vakantie vooraleer ze in rechte lijn naar de grote vakantie gaan! Pas op dinsdag worden de kinderen terug verwacht op school! En wij, wij weten ook wel nog wat te doen ondertussen!
U hoort nog van me!

Ziezo, alweer een kleine update !
Lieve groet!

Teacher Nele

Hoog tijd om nog wat nieuws te posten!             

Ondertussen heb ik mijn draai goed gevonden op de school. Ik heb een lokaaltje (de toekomstige bibliotheek) gekregen waar ik met mijn groepje steeds aan de slag kan.          

Ik sta voornamelijk in de jongere klassen. Zo moeder zo dochter zeker? Klas 1 voorzie ik van de nodige aandacht voor wiskunde en lezen. Met nieuwe methodiekjes uitzoeken zoals kaartjes maken van het weer, een rollenspel of op een memory-achtige-wijze-te-werk-gaan-ivm-beroepen tracht ik de slow learners wat bij te brengen. Hopelijk met enig resultaat!

Naast klas 1, heb ik ook klas 2 onder mijn hoede genomen en eveneens ook voor Engels. De kinderen gokken vrij vaak op de woorden die ze zien of wat ze denken dat overeenkomt met de tekening, dus extra aandacht kan best wel nuttig zijn. Toch blijft het niet alleen bij lezen; ook de spelling, schoon schrift en theorie komt er ook bij kijken. Op die manier wordt m’n eigen Engels zelf ook nog bijgeschaafd!

Ik help daarnaast ook nog in de Creative Arts lessen en de L.O. lessen. De vele speelpleinervaring is hierbij een enorm voordeel. We spelen spelletjes zoals ‘duifje duifje, alo a go go, 1,2,3 Monkey, Dikke berta (aangepast is dat dan ‘De leeuw die de zebra’s wil opeten’), tikkertje onder de benen, dirigentje, … De kinderen doen deze spelletjes graag! Zo is bij klas 1 ‘1,2,3 Monkey een heel geliefd spelletje; steeds opnieuw vragen ze ernaar!  
In de knutsellessen probeer ik met zo weinig mogelijk materiaal wat te doen. Zo hebben we al gestempeld met verf, een dier maken met stukjes gescheurd papier, ijskristellen uit papier knippen, … (andere ideetjes zijn zeker ook nog welkom). Ook wordt er vaak gezongen! Leuk om de kinderen te horen zingen, want steevast zijn er ook enkelen bij die met behulp van hun handen en tafels het lied van het nodige ritme voorzien!        

Op de speelplaats wordt er van alles gedaan. Sommige kinderen spelen volleybal, anderen spelen voetbal, met knikkers, doen handenstand of rat, … Meisjes spelen met de springtouw -en worden dan soms gestoord door jongens die ook even willen tonen wat ze kunnen. De meisjes zijn ook steeds te vinden in de klapspelletjes met de handen! Hoe waren we zelf vroeger! Ik heb er me nog eentje kunnen herinneren en heb het de kinderen hier ook geleerd. Steeds opnieuw komen ze vragen om het nog eens te spelen! Sommige kinderen verkiezen liever de schaduw en zitten rustig wat te kletsen of bikkelen. Opvallend dat ze soms met zo weinig, zo mooi kunnen spelen! Een steentje dat er ligt is niet zomaar een steentje meer maar een voorwerp om in het zand wat te schrijven, stokjes van bomen dienen als zonnestralen van de in het zand getekende zon, steentjes waarmee men bikkelt, kroonkruken zijn werpobjecten met als doel zo dicht mogelijk bij een steen,… Je hoort het, ze hebben hier wel zin voor fantasie!

En, valt er plots eentje of wordt er eentje omvergelopen, dan wordt er sorry gezegd en speelt men gewoon gezellig voort. Zonder zeuren of overdragen of geween… Sterke kinderen …

Tot zover mijn dagelijkse bezigheden op school. Daarnaast stonden ook een uitstapje naar Mombasa, een massage, een strandwandeling, zwemmeken doen, een zondagsbezoekje aan de kerk met onze buren van Kebene (Een hele belevenis op zich!), een bezoekje aan een middelbare school ergens in the middle of nowhere, Forty Thieves, onze eigenste Laundyday (jaja, wassen doen we hier zelf! We worden er echte professionals in!), Kim4love,… Er was dus steeds wel wat te doen zo je kan lezen! Maar ik ben hier nog steeds graag, doe het werk graag op school, en geniet !

over snorkelen, lesvoorbereidingen en zangstondes !

Alweer eventjes geleden sinds ik nog wat postte op m’n blog. Dit komt namelijk doordat de tijd hier vliegt.
En doordat het hier ’s avonds rond 19uur donker is waardoor het ‘slaap-gevoel’ snel aanwezig is. Bovendien is het ’s morgens ook op tijd op school te zijn, en pas rond 17 uur terug thuis, dan nog naar de winkel, eten maken, lesvoorbereidingen en hopla… het is alweer avond !
Een schooldagje gaat dus behoorlijk snel !
Maar na nog een weekje observeren, een bezoekje aan Ukunda en een dagje ziek wezen is het nu weer hoogtijd dat ik jullie eens update!

Mijn laatste blogbericht ging ongeveer over zo’n dikke week geleden. Datzelfde weekend zijn we nog op uitstap geweest. Velen vertelden ons dat het Wasini-eiland zeker een aanrader was (en achterafgezien bleek dat echt ook zo te zijn!). Om half 8 ’s morgens werden we opgehaald om vervolgens een rit te maken waar we het leven in Kenia van de minder drukbezochte plaatsen konden waarnemen. Deze rit op zich was al de moeite waard! Zovele indrukken!
Eens aangekomen voer een boot wat meer de zee in om dolfijnen te spotten, te snorkelen en op die manier de mooiste vissen van de onderwaterwereld aanschouwen en natuurlijk top-of-the-day: het zwemmen mét dolfijnen! Behoorlijk fijn om gewapend met snorkel en zwemvliezen tientallen dolfijnen onder je te zien!
Nadien een overheerlijke maaltijd aangeboden gekregen, een bezoekje aan het dorpje en een koraal-natuurpark.
Mooi. En dan terug huiswaarts. Dat het een toffe dag was staat vast!

Maandag tot vrijdag was alweer een weekje waarin we zouden observeren. Het begint aardig leuk te worden, zeker omdat we de leerlingen beginnen te kennen, en zij ons! Met de oudsten is het ook fijn om gewoon eens een ‘klapken’ doen…
Tijdens de observaties kijk ik steeds weer mijn ogen uit. Al die nieuwe zaken. Hoe de leerkrachten nieuwe dingen aanbrengen, hoe alles verloopt. Stel: de leerkracht komt niet opdagen of is ziek. Wat doen de leerlingen dan? Die geven gewoon les aan elkaar… Al dan niet over het verwachtte onderwerp. Geniale mannen toch !

Zaterdag maakten we eerst onze lesvoorbereidingen zodat we de nieuwe schoolweek goed kon starten. Materiaal zoeken of maken, leerboeken uitpluizen, wat opzoeken. Teacher Nele wordt meer en meer een feit.
In de late namiddag stond op de planning een bezoekje aan Ukunda, een nabijgelegen stadje. We kregen er een rondleiding door een Nederlandse die hier al enige tijd verblijft. Met de matatu (een bus, maar geen gewone… Ik probeer er wel eens een foto van te trekken) naar de stad. Rondlopen in smalle steegjes, iets drinken op een dakterras en op die manier de rest van de stad overzien, onze ogen uitkijken, een nieuw stukje Kenia ontdekken, allerhande taferelen zien, een aanbieding krijgen om te trouwen met in ruil 100 kamelen en 2 giraffen, en als afsluiter van een mooie avond echt Afrikaans eten.

Zondag was een iets mindere dag… Het was het een dagje  van de wc, naar de zetel, naar de wc, naar bed, naar de wc, naar buiten, naar de wc, naar de wc, naar bed, … Behoorlijk lastig dus! Gelukkig hielp dan toch de medicatie! Na een tijdje heb je alle hoekjes en kantjes van de wc dan ook gezien en schiet je aardig op in je leesboek!

Maandag was onze eerste echte doe-het-zelfdag! Fijn om zelf iets te mogen doen en –hopelijk- de kinderen wat bij te brengen. Ik heb verschillende klassen waar ik wiskunde, Engels, LO en PO zal geven… (Jaja, Nele die Engelse bijles geeft! Waar gaan we dat schrijven!)
De kinderen vroegen zelfs al of ze na de speeltijd terug mochten (of was het moesten??) komen.
Het is fijn om met een groepje aan de slag te gaan! De lesuren vliegen hier dan ook voorbij.

Dinsdag opnieuw bijlessen verzorgen! We beginnen er stilaan onze weg te vinden!

Nog een kleine, maar niet ongrappige anekdote: om 16uur vroeg Mevrouw Fatuma of we de kinderen wat wilden bezighouden met een zangstonde of een spelletje. Samen met Astrid besloten we het om het op liedjes te wagen. Daar stonden we dan, met z’n twee ‘ik heb de zon zien zakken in de zee’ iet of wat onwennig te zingen ! Eerst voor twee kindjes, dan voor 4, voor 5 voor 8, tot ze plots met een aardig aantal waren. We vertelden waarover het liedje ging en de kinderen zongen mee! Onze verbazing werd nog groter wanneer bleek dat –wanneer we zelf niet meezongen- de kinderen gewoon in het Nederlands verder zongen! Enkele liedjes en vertalingen naar Engels of Swahili later, keerde ik -verbrand door de zon-, maar voldaan terug naar het huisje!

Nele's eerste schooldagen ...

Hierbij volgt een korte een impressie van mijn eerste schooldagen!    

Na een korte ‘Parentsday’ waarbij we kennismaakten met de leerkrachten kon dinsdag de uiteindelijke 1^e schooldag van start gaan. Even nerveus als de schoolgaande jeugd uit België die op 1 september met hun gloednieuwe boekentas en kaftpapier van de mooiste soort de school binnenwandelt, overviel me net zo’n gevoel. Klaar om erin te vliegen, maar toch wat angstig over wat komen zal.

Een beetje onwennig kwamen we rond 8u aan in de school. Het eerste verschil was meteen al merkbaar met wat we in België gewoon zijn: een school zonder kinderen. Blijkbaar zaten alle kindjes al in de klas. Ik had besloten om mijn eerste dag in het 2^e leerjaar door te brengen. Mama Fatuma vergezelde me naar de desbetreffende klas en daar stond ik dan … Helemaal alleen met een bende joelende kinderen voor mij uitstarend en toch wel wat overdonderd door het moment...  de juf was ook nergens te bespeuren. Na enkele minuten verscheen juf Dorothy toch en vanaf toen verliep het vlotter en comfortabeler.               

Voor de leerkrachten onder ons (en andere lezers natuurlijk ook) volgen hierbij enkele verschillen met het onderwijs van wat wij kennen. De lessen worden vrij klassikaal gegeven. Wanneer een kind niet meteen zin heeft om mee te werken dan kan het praktisch ongezien wat slapen of met wat anders bezig zijn. Ook lopen de kinderen redelijk wat rond in de klas (afhankelijk van klas): op zoek naar een gom, of scherper, of ander boek, of naar toilet of nog andere dingen.. Er valt dus heel wat te observeren en te leren!     

Na eventjes de klas geobserveerd te hebben in klas 2 kwam plots de leerkracht me vertellen dat ze naar de ‘teachersmeeting’ moest en vroeg of ik de klas wou rustig houden. Ze vroeg me of ik een verhaal kon vertellen of wat anders mocht doen. Eventjes schrikken dus ! Wat moest ik nu in godsnaam doen met een bende 7-9 jarigen die ik nauwelijks ken… Ik stelde voor om dan toch maar de oefeningen van wiskunde klassikaal te verbeteren. De juf stemde hiermee in, en voor even was ik al meteen Teacher Nele. Na enige tijd kwam de leerkracht terug, zat mijn taak erop en kon ik me weer naar mijn ondertussen vertrouwde bankje achteraan in de klas begeven en verder observeren. Al was het fijn om dit te doen.

De rest van de dag op mij laten afkomen en verder geobserveerd, genoteerd en geleerd. Een hele belevenis, dat staat vast ! En best wel anders dan bij wat we van het onderwijs gewoon zijn … Zelfs het cijferen gebeurt hier aan de hand van bolletjes! (bv 29+15, dan schrijft men het onder elkaar, maar naast de 9 schrijft men dan 9 bollen, en naast de 5 komen 5 bollen en deze worden dan zo opgeteld!)

Om 15 uur stoppen de lessen, maar de kinderen kunnen nog blijven om huiswerk te maken en om de klas terug op orde zetten. (Hierbij ben ik nog niet zo goed mee in het systeem. Maar ik geraak er wel nog uit!)   
Blij dat de school en stage gestart is, en ietwat overdonderd verlieten we rond 17 uur de school.

De volgende dagen verliepen ook op die manier. Nieuwe dagen, dus ook een nieuwe klassen om te observeren, te leren kennen en van te leren. 

Vrijdagmiddag gaan de kinderen van de hoogste klassen (leerjaar 4 tot 8) naar de zee. Deze is 10 minuutjes stappen, dus is het wel zeer goed te doen, en voor de kinderen een aangename tijd. Blijkbaar gaan jongens en meisjes apart in de zee. Wij stonden zo ook bij de meisjes en gingen met hen de zee in of speelden met hen op het strand. Het was een leuke middag ! Een leuke manier om de kinderen en de leerkrachten beter te leren kennen!

Dit waren dan mijn eerste dagen op school. Ik heb het nog steeds naar m’n zin en kijk al uit naar volgende dagen !  

Nog even rust en dan ...

Een nieuwe dag, een nieuwe blog !

Het is ondertussen al een dag of 4 geleden eer ik nog wat van me liet horen over onze avonturen en indrukken over Kenia. Tijd voor wat nieuws dus !

Het start met zondag. Een laatste dag alvorens de ‘Parentsday’ en de school echt begon. We waren dus van plan het nog eens rustig aan te doen. Als eerste ding op het programma stond een bezoekje aan Kebene (aka Kenia – België – Nederland aka het weeshuis aka onze buren). We kregen een rondleiding van Jelle, een vrijwilliger van daar. Dit weeshuis lijkt op een mini-dorpje: ze voorzien zelf van alles. Zo hebben ze zelf geiten en kippen lopen, hebben ze een eigen groententuin, een buitenkeuken, slaapplaatsen voor de 32 kindjes,… Een weeshuis met alles erop en eraan zodus. De kindjes die hier terecht (kunnen) komen zijn ondanks alles toch met hun gat in de boter gevallen heb ik de indruk. Gelukkig dat er zo’n initiatieven bestaan dus!     
Elke avond horen we ze ook bidden en zingen. Echt lief! Onze lieve buren hebben ons dan ook al uitgenodigd om het hele gebeuren een mee te maken en mee te doen! Zo’n dingen slaan we zeker niet af!

De rest van de dag zijn we via het strand – waarbij we steeds aangesproken werden door enkele beach boys die hun armbanden en kettingen trachten te verkopen.  Had ik bij elk van hen al iets gekocht, ik overtrof nu reeds al mijn verzameling van thuis!- Maar goed, na een vriendelijke babbel en al even vriendelijke ‘no thanks’ lieten ze ons toch rustig verder wandelen, waarbij we ons uiteindelijke doel ‘Forty Thieves’ bereikten.  Elke zondagmiddag komt er een groepje optreden en dit wouden we toch al een keertje meemaken tijdens onze eerste week hier. Een coctailke en een pizza gingen er dan ook vlotjes in!    
’s Avonds nog eens samengezeten met Hilde, James en Fatuma en afscheid genomen. Hilde vertrek naar huis, na een weekje ons rondgeleid en opgevangen te hebben !

Maandag was het ‘Parentsday’. Alle ouders van de kinderen op school waren uitgenodigd om een aantal zaken te bespreken en vragen te stellen aan de leerkrachten (als ik het goed begrepen het althans). Rond 9u werden wij op school verwacht om een eerste kennismaking met de leerkrachten te hebben en een voorstelling van onszelf naar hen toe. Daarna nog wat geholpen met klaslokalen lesklaar te maken. Toen we niet meer wisten wat doen –alle andere leerkrachten zaten al in de refter omdat de ouders al toegekomen waren voor de officiële uitleg- besloten we eventjes uit te rusten. De leerkracht van het 6^e leerjaar (Mr Sunglasses) kwam ons zeggen dat we ook mochten meeluisteren… Nieuwsgierig als we waren volgden we hem het lokaal. Helemaal vooraan kregen we een plaatsje toegewezen!  Hoewel alles in Swahili verliep was het in het begin nog vrij leuk. Ze mengen hun taal met wat Engelse woorden waardoor je plots iets hebt van ‘ha, dat versta ik dan weer wel’. Toch kon ik de context nog niet helemaal niet vatten. Misschien lukt het ons na 3 maand beter…  Toch, had ik het na een uurtje wel gezien, en zeker gehoord. Gelukkig mochten we van Mr James naar huis gaan… Het verdere verloop hielden mochten we dan ook voor bekeken houden.

De rest van de middag verliep dan ook nog rustig. Kwestie van volledig voorbereid te kunnen beginnen aan een dagje observatie van de dag erna !  

Wist je dat ...

Enkele wist-je-datjes over Kenia en de personen die dit gebied eventjes teisteren!

-Bier hier verkocht wordt in flesjes van 1/2^e liter, en dat dit maar 1.80 euro kost!
-Liesbeth een klein beetje moeite heeft met het gasvuur aan te steken
-Ik ook hier men volledige zelf ben en soms wat lomp kan zijn… (mijn kleine teen doet nog steeds pijn!)
-Onze douche maar een vijftal straaltjes water geeft
-Kleine negertjes echt schattig zijn
-Ze hier in Kenia ook nen ‘Tropicana’ hebben
-We hier 3 cd’s van Get Ready hebben
-We intussen echte fans geworden zijn van ‘Dromen’ van Get Ready
-Apen met een rood achterwerk en blauwe ballen rondlopen
-We in het begin dachten dat er geen licht in de WC was
-Bananen echt wel anders smaken dan bij ons
-De eerste diaree-stonde niet lang op zich liet wachten
-Kenianen reggaemuziek meekwelen zoals wij doen op fuiven
-Het om 19uur donker, maar dan ook echt donker is
-De apotheker ook een echte commercant is van zijn Aloë Vera producten en hiervan ook een winkeltje heeft, recht tegenover zijn apotheek
-Mensen op het strand gewoon blijven rechtstaan en niet zoals bij ons een strandlaken meenemen
-Ik denk mijn oplader van mijn gsm thuis te zijn vergeten, gelukkig heb ik nog een tweede gsm mee!
-We een algemeen skype-adres hebben: aslineinkenia
-Een Dawe-cocktail heel erg in de smaak valt
-Hier koeien rondlopen met een bult zodat ze meer iets weghebben van een kameel
-Er brugjes hangen over de straat zodat apen niet langs de schare elektriciteitsdraden de straat hoeven over te steken
-Ze hier basketten op het strand
-Ik graag mailtjes lees van het thuisfront 

-Ik hier nog steeds graag ben

-En ik hier met twee toffe en zotte madammen vertoef ! 

-Ik reeds enkele foto's postte op Facebook, maar er binnenkort hier ook zal proberen posten

Ik smelt ...

Hallo daar iedereen in Belgenland!

Hier volgt een kleine update van de voorbij twee dagen!

Gisteren na een rustig ontwaken, een overheerlijk ontbijtje en de echte toerist voor eventjes uitgehangen te hebben (als zijne met een boekje in een ligzetel én gewapend met zonnenbril en zonnecrème) gingen we samen met Hilde (iemand van het kernteam van Rainbow 4 Kids) naar het dorpje Maweni. Dit dorpje wordt ook bijzonder gesteund door Rainbow. De dingen die ze hierdoor al kunnen verwezenlijken is immens! Een waterput, muskietennetten, wc’s, etc. Ook tracht men zoveel mogelijk kinderen naar school te laten gaan omdat ze op die manier hun dag nuttig vullen (want anders lopen ze maar wat doelloos rond enzo) en er kunnen leren. Vele kinderen worden daarom gesponsord zodat deze kleine schatjes naar school kunnen gaan.

Op voorhand waren we al gewaarschuwd over hoe arm het dorp wel niet is, en in welke erbarmelijke omstandigheden deze mensen leven. En inderdaad, helemaal niet te vergelijk met hoe wij het hebben! Ongelooflijk hoe ze hier leven… Met 6 of meer in 1 huisje, waarbij alle kinderen langs één kant slapen en de ouders langs de andere kant, waarbij men in dezelfde plaats kookt en waarbij de kinderen ook nog –indien mogelijk!- plaats hebben om hun huiswerk te maken, … En dat allemaal op een paar vierkante meter! Onvoorstelbaar, en toch zo’n realiteit!

Het was een schok, ja, maar toch … de lach van tientallen lieve kinderen doet zóveel!
5 minuten aanwezig in het dorpje en meteen namen kindjes onze handen al vast om samen met ons verder het dorp te verkennen. Deze onvoorwaardelijkheid is goud waard! Stuk voor stuk zijn het zo lieve kinderen waarvoor je meteen smelt! En smelten deden we! Was het niet door hun gulle lach, het was dan toch wel door de zon!

Nadien nog eventjes gaan inkopen doen in de supermarkt. Duidelijk dat het toerisme hier in de opgang is want je vindt er echt alles! Cornflakes -zelfs van het merk Kellog’s, Nutella –je betaalt er wel 10euro voor, Cola, allerlei huishoudtoestellen, Malibu,… Werkelijk alles dus! Verhongeren zullen we zeker en vast niet!

’s Avonds zijn we dan wat gaan eten met Mister James, de directeur van de school, en met Madam (of Mama) Fatima, de onderdirectrice. Op deze informele manier kennismaken met hen was best wel fijn!  Nadien naar den Tropicana ! Voor de kenners onder ons: het wel net niet zoals den Tropicana in Geraardbergen. Er werd de hele tijd reggae gedraaid waarop Kenianen uit volle borst meezingen en volledig loos gehen op de muziek. Zelfs al stonden ze maar met 2 op de dansvloer, gedanst werd er zeker!
Ohja, het lokale bier ‘Tusker’ verkoopt men hier in flesjes van 0.5l ! Begin er maar es aan!
Na een aangename kennismaking en een ontspannen avondje uit werd de taxi gebeld een keerden we opnieuw huiswaarts !

Dag 4! Vandaag stond op het programma
Deel 1: kuisen, banken uit klassen halen, verhuizen, vegen, dweilen, dozen verzetten, duimspijkers uit de muur halen, boeken uit kasten halen en in andere kasten steken, kinderen die ons wouden helpen met de verhuis en hen op die manier ook wel wat leren kennen, kennismaking met enkele leerkrachten, wachten, een kijkje nemen op de zolder, stoelen uit lokalen halen, … Een behoorlijk gevulde dag dus. Reden? Er zijn 2 nieuwe lokalen in de Rainbow-school en deze worden vanaf dinsdag in gebruik genomen. Tijd voor een verhuis- en opkuisdagje dus! 

Deel 2: Nog eens bij mama Anna gaan om onze voorraad vers fruit en groeten aan te schaffen, en jullie up-to-date houden! En eten klaarmaken. En samen zijn. En slapen.

... Net als Alice in wonderland

Jambo jambo!

Nog maar onze 3^e dag van huis weg en ik kan al duust dingen vertellen!

Laat me beginnen bij de vlucht. Ondanks dat we verschillende tussenstops moesten maken (Zaventem - Milaan – Addis Abeba/Addis Abeba – Kilimanjaro – Mombasa) is het uiteindelijk nog vrij vlug verlopen. Op onze eerste vlucht zat niet zoveel volk waardoor we het ons gemakkelijk konden maken en meer dan één zetel in beslag nemen. Rechtopzittend-slapen is niet echt aan mij besteed! Ethiopian Airlines is best wel degelijk om mee te vliegen, ze voorzien zelfs schermpjes waar je video’s kan bekijken, muziek om te beluisteren en nog van die dingen… Een filmpje bekijken ging niet meteen, maar met Enrique en ons Britney als toegevoegde waarde vertrokken we dus richting Kenia! Het kon toen al niet meer stuk! Ook bij de volgende vlucht zat het geluk ons mee: bij de tussenstop in Kilimanjaro ging het meeste volk eraf, waardoor we bijna een privé-jet hadden om naar Mombasa te vliegen! Met nog amper 15 man op die vlucht hadden we alweer het rijk voor ons … Een comfortabele houding aannemen en … nog een dutje doen! Zalig!

Toch was het niet enkel slapen, ook werd er naar buiten gekeken. Zo hebben we vanuit de lucht dé Kilimanjaro gezien, jaja, die berg uit de Leeuwenkoning! Skoon, skoon !

Eens geland leek het niet zo mooi weer te zijn… Jammer want dat is toch iets wat je wel verwacht in zo’n land als Kenia. Tot we uitstapten.. Het was dan wel niet echt zonneschijn, maar toch wel behoorlijk warm! In de luchthaven zelf moesten we ons visum in orde brengen, stonden we vol spanning te wachten op onze bagage –wantja het zou maar lastig zijn moest net je valies ontbreken- en gingen we op zoek naar Jackson. Hij ging ons komen oppikken op de luchthaven… Eventjes zoeken en daar zagen we plots iemand met een bordje ‘Rainbow 4 kids’! (Stiekem wou  ik altijd wel eens opgehaald worden op de luchthaven met zo’n bordje!) Onze valiezen –een hele boel!- werden vriendelijk uit onze handen genomen en naar de auto gebracht. Vriendelijk, maar het deed toch al eventjes raar...

De rit naar Ukunda was opnieuw een hele belevenis! We keken vol nieuwsgierigheid voor en naast ons uit om deze nieuwe wereld te zien. Het is echt nieuw! Overal mensen, geen verkeersregels, geen verkeerslichten, links rijden, busjes vól mensen, nog meer busjes volgepropt met mensen, regenbuien, afval langs de straten, iedereen mooi uitgedost omdat de einde van de ramadan gevierd worden, meisjes die net prinsessen lijken, motors met 5 kindjes op, met de auto aanschuiven voor de ferry, nog meer mensen die staan aan te schuiven om diezelfde ferry te nemen, vele kleuren, mensen die langs de straat wat proberen te verkopen, mensen die aan de wachtende auto’s staan om kettingen of eten of ander waar trachten te verkopen, huisjes en hutjes,  …
De rit mocht wel nog eventjes voortduren!

Ons huisje is heel erg mooi en alles is aanwezig. Gaande van een frigo met diepvries tot douche en tv, met cd’s van Get Ready en Laura Pausini, een muggennet –waardoor het lijkt of het een hemelbed is en we ons net als prinsessen wanen- een terras en ligzetels, nog een ander terras, .. Kortom we gaan hier niets te kort hebben !

’s Avonds nog wat gaan drinken en eten in Fourty Thieves. Met de taxi naar daar –want om 19u was het hier écht pikdonker! Wat een zalige bar/restaurant! Met zachte zetels en zicht op zee… Prachtig! Hier komen we zeker en vast nog wel eens terug!

Doodmoe maar tevreden over onze eerste dag kropen we in ons prinsessenbed!

De dag erna konden we wat slaap inhalen van de vlucht. Pas tegen half 11 zou Hilde ons komen halen om kennis te maken met de omgeving. Eerst een heerlijk ontbijtje op het terras en nadien vertrokken we te voet. Van overal klonk ‘jambo jambo’ gezegd en werden we welkom gegeten. Heel erg vriendelijke mensen hier!

 Langs de baan stonden overal kraampjes. Zo ontmoetten we de naaister die de uniformen van de school maakt, maar ook nog andere mooie kledij! Ook Mama Anna met haar groeten en fruit brachten we een bezoekje. Zij maakt vers fruitsap van mango’s, appelsienen, passievrucht,… Een echte aanrader toch! Via tal van andere kraampjes, bereikten we uiteindelijk de bank om ons geld in te wisselen in keniaanse shilling, deden we enkele inkopen in de supermarkt, zorgden voor de internet-aansluiting, bezochten we het winkelcentrum, de apotheker, de dokter,…
En top van de dag: het strand! Het meest idyllische strand ooit gezien. Een zacht wit strand met helblauwe zee ! Overal waren opnieuw mensen te zien die mooi opgemaakt waren omwille van de feestdag. Mooi mooi !

Nadien trokken we terug naar het huisje –mits een tussenstop bij Mama Anna om een voorraad groeten en fruit in te slaan. Voor de rest werd het nog een rustige maar gezellige avond. Met het ontmoeten van een gigantische Mombasa Express (een zwarte duizendpoot met oranje pootjes) wat gepaard ging met enig verschieten en gegil, de kookkunsten van Liesbeth, het uittesten van internet, wat lezen,… En dan opnieuw: slapie slapie-tijd!

Een beetje puzzelen

Hallo!
Voor de puzzelaars onder ons, ziehier het mooie resultaat !

Gebruik je fantasie maar voor de ontbrekende delen !




En ja ... de stress begint nu wel echt toe te slaan ...

In zicht ...

Lieve familie, vrienden en andere lezers!

Over enkele dagen is het zover... Nog exact 3 dagen en ik zal voor een tijdje in Kenia verblijven.
Nieuwsgierig uitkijken is verzekerd! 

Via deze blog probeer ik jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen en avonturen.

U hoort dus zeker en vast nog van me!

Warme groet,

Nele