KENIA … Een avontuur dat lang op zich liet wachten, maar eens ter plaatse als een sneltrein voorbij is gegaan. Een maand geleden postte ik mijn bericht nog vanuit het verre, mooie en warme Kenia; terwijl ik nu mijn allerlaatste bericht post vanuit België. Met een extra warme trui aan, een sjaal (van Kenia weliswaar) en lange broek probeer ik jullie over de afgelopen weken nog wat van mijn Kenia-verhaal mee te geven. Met –hoe kan het dan ook anders- op de achtergrond Keniaanse liedjes die zoete herinneringen met zich meebrengen…
Op 18 november was het de laatste schooldag op de Rainbow4kids school. Het was op zich ook wel een beetje een vreemde dag, niet alleen omdat het eveneens ook ‘parentsday’ was waar de ouders het rapport van zoon of dochter kwamen ophalen en prijsuitreiking voor de eersten van de klas, maar ook omdat wij nog een maand langer in Kenia blijven en toch al afscheid moesten nemen van leerkrachten en van de leerlingen… Wetende dat je sommigen van hen nooit meer terug zal zien. Maar toch stiekem hoopt dat je ze toch nog eens zal ontmoeten tijdens ons verdere verblijf in Kenia!
De twee daaropvolgende weken hadden we echt vakantie. In de eerste week wouden we nog allerlei dingen bezoeken en gedaan hebben zodat we Kenia helemaal gezien hebben. Zo zijn we nog naar Mombasa geweest, hebben we de Shimba Hills bezocht met z’n watervallen, bezochten we een eilandje met 3 rasta vrienden, .. Je ziet het, onze week was behoorlijk mooi gevuld!
De week daarna zouden we een weekje van het Keniaanse vasteland verlaten. Een 6-tal dagen zou Zanzibar onze nieuwe thuishaven worden om nadien nog 2 weken onze Keniaanse kinderen in de voormiddag van spelletjes te voorzien op onze speelpleinwerking.
Zanzibar mag je je gerust voorstellen zoals in de boekjes omschreven wordt: witte stranden, palmbomen, helderblauw water, hangmat, strandbar, zwembad,… Qua zon-zee-strand vakantie kan dit wel tellen! Naast enkel werken aan het bruiningsplan en de omgeving verkennen hebben we ook een bezoekje gebracht aan de hoofdstad ‘Stone Town’. Een stad waar we ondanks de vele regen toch een geweldige dag hebben beleefd. Met dank aan Hussein en Emir die toevallig ons pad kruisten, de weg toonden naar de kruidenmarkt en uiteindelijk ons een hele dag vergezelden om alle bezienswaardigheden van hun stad toonden. Heerlijk zo’n dag met plotse wendingen!
Zanzibar was leuk om er eventjes tussenuit te zijn, maar toch was ik blij om terug in Kenia te zijn. Het deed me vooral ook beseffen dat Kenia behoorlijk zal gemist worden eens we terug thuis in België zijn …
Na 2 weekjes vakantie was het tijd om het 2e deel van de Keniaanse stage aan te vangen. We zouden nog ‘Holiday fun’ voor de kinderen van het dorp organiseren. Op maandag, woensdag en vrijdag was het de buurt aan de kleinsten (5-11j), op dinsdag & donderdag werd er plaats gemaakt voor de ouderen (12-15j). Deze bleken het ook naar hun zin te hebben en genoten ook zienderogen om eens niet de dagdagelijkse bezigheden te moeten doen, maar om eens gewoon te kunnen lopen, zingen, dansen, knutselen,… ‘Goe gespeeld?!’ Tzal wel zijn!
Aangezien de speelpleinwerking enkel in de voormiddag liep, hadden we steeds de namiddag vrij om ‘een laatste keer’ allerlei zaken te doen. Zo gingen we een laatste keer naar Barkleys voor souvenirs, een laatste keer ijs eten bij Leonardo’s, een laatste keer leerkrachten zien, een laatste keer zwemmen, een laatste dawa, een laatste keer uitgaan, een laatste keer Kim4love op zondagmiddag, … Een laatste keer maakt het afscheid nu wel héél snel dichterbij.
En toen was daar dé dag… Met een dubbel gevoel namen we echt afscheid en vertrokken we voor een lange vlucht terug huiswaarts. Bedroefd om wat en wie we gaan missen, maar tevens vol spanning om familie en vrienden terug te zien. Een blij weerzien was het alvast!
Ontzettend dankbaar ben ik voor hetgeen ik in het wondermooie Kenia heb mogen meemaken, voor de warmte van leerkrachten, voor het welkom-gevoel, voor de onvoorwaardelijke openheid van kinderen, voor de vriendschap die we hebben mogen ervaren, voor een glimlach op ’n kind zijn gezicht, voor de zon die schijnt, voor familie en vrienden die steeds klaar stonden en leuke mailtjes stuurden, en bovenal voor mijn 2 medestudenten waarmee ik een fantastische tijd samen heb beleefd en die ik ‘mijn vrienden en ik’ mag noemen !
BEDANKT ! ASANTE SANA !
Tot slot kan ik alleen maar zeggen dat een regenboog er vanaf nu nooit meer hetzelfde zal uitzien…
