Hallo daar iedereen in Belgenland!
Hier volgt een kleine update van de voorbij twee dagen!
Gisteren na een rustig ontwaken, een overheerlijk ontbijtje en de echte toerist voor eventjes uitgehangen te hebben (als zijne met een boekje in een ligzetel én gewapend met zonnenbril en zonnecrème) gingen we samen met Hilde (iemand van het kernteam van Rainbow 4 Kids) naar het dorpje Maweni. Dit dorpje wordt ook bijzonder gesteund door Rainbow. De dingen die ze hierdoor al kunnen verwezenlijken is immens! Een waterput, muskietennetten, wc’s, etc. Ook tracht men zoveel mogelijk kinderen naar school te laten gaan omdat ze op die manier hun dag nuttig vullen (want anders lopen ze maar wat doelloos rond enzo) en er kunnen leren. Vele kinderen worden daarom gesponsord zodat deze kleine schatjes naar school kunnen gaan.
Op voorhand waren we al gewaarschuwd over hoe arm het dorp wel niet is, en in welke erbarmelijke omstandigheden deze mensen leven. En inderdaad, helemaal niet te vergelijk met hoe wij het hebben! Ongelooflijk hoe ze hier leven… Met 6 of meer in 1 huisje, waarbij alle kinderen langs één kant slapen en de ouders langs de andere kant, waarbij men in dezelfde plaats kookt en waarbij de kinderen ook nog –indien mogelijk!- plaats hebben om hun huiswerk te maken, … En dat allemaal op een paar vierkante meter! Onvoorstelbaar, en toch zo’n realiteit!
Gisteren na een rustig ontwaken, een overheerlijk ontbijtje en de echte toerist voor eventjes uitgehangen te hebben (als zijne met een boekje in een ligzetel én gewapend met zonnenbril en zonnecrème) gingen we samen met Hilde (iemand van het kernteam van Rainbow 4 Kids) naar het dorpje Maweni. Dit dorpje wordt ook bijzonder gesteund door Rainbow. De dingen die ze hierdoor al kunnen verwezenlijken is immens! Een waterput, muskietennetten, wc’s, etc. Ook tracht men zoveel mogelijk kinderen naar school te laten gaan omdat ze op die manier hun dag nuttig vullen (want anders lopen ze maar wat doelloos rond enzo) en er kunnen leren. Vele kinderen worden daarom gesponsord zodat deze kleine schatjes naar school kunnen gaan.
Op voorhand waren we al gewaarschuwd over hoe arm het dorp wel niet is, en in welke erbarmelijke omstandigheden deze mensen leven. En inderdaad, helemaal niet te vergelijk met hoe wij het hebben! Ongelooflijk hoe ze hier leven… Met 6 of meer in 1 huisje, waarbij alle kinderen langs één kant slapen en de ouders langs de andere kant, waarbij men in dezelfde plaats kookt en waarbij de kinderen ook nog –indien mogelijk!- plaats hebben om hun huiswerk te maken, … En dat allemaal op een paar vierkante meter! Onvoorstelbaar, en toch zo’n realiteit!
Het was een schok, ja, maar toch … de lach van tientallen lieve kinderen doet zóveel!
5 minuten aanwezig in het dorpje en meteen namen kindjes onze handen al vast om samen met ons verder het dorp te verkennen. Deze onvoorwaardelijkheid is goud waard! Stuk voor stuk zijn het zo lieve kinderen waarvoor je meteen smelt! En smelten deden we! Was het niet door hun gulle lach, het was dan toch wel door de zon!
5 minuten aanwezig in het dorpje en meteen namen kindjes onze handen al vast om samen met ons verder het dorp te verkennen. Deze onvoorwaardelijkheid is goud waard! Stuk voor stuk zijn het zo lieve kinderen waarvoor je meteen smelt! En smelten deden we! Was het niet door hun gulle lach, het was dan toch wel door de zon!
Nadien nog eventjes gaan inkopen doen in de supermarkt. Duidelijk dat het toerisme hier in de opgang is want je vindt er echt alles! Cornflakes -zelfs van het merk Kellog’s, Nutella –je betaalt er wel 10euro voor, Cola, allerlei huishoudtoestellen, Malibu,… Werkelijk alles dus! Verhongeren zullen we zeker en vast niet!
’s Avonds zijn we dan wat gaan eten met Mister James, de directeur van de school, en met Madam (of Mama) Fatima, de onderdirectrice. Op deze informele manier kennismaken met hen was best wel fijn! Nadien naar den Tropicana ! Voor de kenners onder ons: het wel net niet zoals den Tropicana in Geraardbergen. Er werd de hele tijd reggae gedraaid waarop Kenianen uit volle borst meezingen en volledig loos gehen op de muziek. Zelfs al stonden ze maar met 2 op de dansvloer, gedanst werd er zeker!
Ohja, het lokale bier ‘Tusker’ verkoopt men hier in flesjes van 0.5l ! Begin er maar es aan!
Na een aangename kennismaking en een ontspannen avondje uit werd de taxi gebeld een keerden we opnieuw huiswaarts !
Dag 4! Vandaag stond op het programma
Deel 1: kuisen, banken uit klassen halen, verhuizen, vegen, dweilen, dozen verzetten, duimspijkers uit de muur halen, boeken uit kasten halen en in andere kasten steken, kinderen die ons wouden helpen met de verhuis en hen op die manier ook wel wat leren kennen, kennismaking met enkele leerkrachten, wachten, een kijkje nemen op de zolder, stoelen uit lokalen halen, … Een behoorlijk gevulde dag dus. Reden? Er zijn 2 nieuwe lokalen in de Rainbow-school en deze worden vanaf dinsdag in gebruik genomen. Tijd voor een verhuis- en opkuisdagje dus!
Deel 2: Nog eens bij mama Anna gaan om onze voorraad vers fruit en groeten aan te schaffen, en jullie up-to-date houden! En eten klaarmaken. En samen zijn. En slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten